Pietà, ok. 1914, Stanisław Korzeniewski
Pietà oznacza w języku włoskim miłosierdzie. W sztuce nazywane tak jest przedstawienie Matki Boskiej trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Korzeniowski, przedstawiciel szkoły monachijskiej, zaprzyjaźniony ze Stanisławem Przybyszewskim, w bliskim kadrze zestawia dwie twarze bohaterów pasyjnej sceny, koncentrując się na pełnej współczucia relacji, na spojrzeniu Matki i jej czułym geście. Obraz eksponowany jest w ten sposób, że ciało Chrystusa lekko unosi się ku Matce nad krzyżem, jakby zapowiadając Zmartwychwstanie. Możliwa wydaje się prezentacja dzieła, w której krzyż umieszczony jest w pionie, a ciało Ukrzyżowanego z niego opada. Zarys zachodzącego słońca na horyzoncie zdaje się potwierdzać obecny wybór ekspozycyjny. Symbol solarnej katastrofy, występujący w twórczości młodopolskich artystów, pozostających pod wpływem Przybyszewskiego, nabiera w obrazie Korzeniewskiego pasyjnego znaczenia. Tarcza słońca częściowo przesłonięta jest ciemnym obłokiem. Obraz przedstawia więc moment przed agonią Chrystusa, zanim ciemności ogarnęły świat.
Autor tekstu: Agnieszka Skalska
