Rudolf Krzywiec (1895–1982)
Ryba, Spółdzielnia Artystów „Ład”, 1931
glina wypalana, szkliwo
Muzeum Narodowe w Warszawie, 35209 MNW
Prezentowana na wystawie ceramika Rudolfa Krzywca doskonale odzwierciedla jego indywidualny styl, który wykształcił się w czasie, gdy kierował pracownią ceramiczną warszawskiej Spółdzielni Artystów „Ład”. Jego rzeźby, wazony i naczynia przyjmują uproszczony kształt. Artysta unika typowego dekoru, rezygnując z malatury – jej miejsce zajmują różnego rodzaju eksperymentalne szkliwa – będące nie tylko istotnym środkiem wyrazu, ale także znakiem rozpoznawczym Krzywca. Również w Rybie widać, że artysta stawia na pierwszym miejscu formę – na drodze syntezy łączy ze sobą tylko kilka charakterystycznych brył geometrycznych, doskonale oddających przedstawienie.
Krzywiec na dłużej związał się z Poznaniem, ponieważ objął tu kierownictwo Wydziału Ceramiki w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego. Reforma z 1950 r., zakładająca rozwój poszczególnych gałęzi przemysłu w konkretnych rejonach Polski, przyczyniła się do jego kolejnej przeprowadzki – tym razem do Wrocławia, gdzie objął stanowisko dziekana Wydziału Ceramiki i Szkła Państwowej Szkoły Sztuk Plastycznych, a także kierownika Katedry Ceramiki.