Władysław Skotarek (1894–1969)
Pietà, 1920
pastel, papier
Muzeum Narodowe w Poznaniu, MNP Gr 3356
Władysław Skotarek to zdecydowanie jeden z najbardziej awangardowych artystów należących do „Plastyki”. Nie studiował malarstwa czy rzeźby, doskonalił się sam. Jego wykształcenie artystyczne opierało się jedynie na praktyce jaką odbył w Zakładzie Witrażownictwa i Malarstwa Kościelnego „Polichromia” w Poznaniu. Również w Piecie dostrzegalne jest typowe dla witraży operowanie obwiedzionymi konturem i kanciastymi płaszczyznami. Scena odznacza się syntetyzmem oraz silną geometryzacją zmierzającą w stronę abstrakcji. Wymaga od odbiorcy czasu i skupienia, aby odnalazł w niej Marię (w charakterystycznej dla niej barwie szat) z opadającym ciałem Jezusa. Dynamizm i emocjonalny wyraz dzieła budują ostre, diagonalne linie, a także kolorystyka. Artysta wprowadził do świata nowoczesnych form niezwykle konwencjonalny typ przedstawienia, znany już od średniowiecza.
Na pewno dużą rolę w jego twórczym życiu odegrała grupa „Bunt”, do której należał od roku 1917 m.in. wraz z małżeństwem Kubickich (późniejszy obraz Stanisława Kubickiego Mojżesz przed gorejącym krzewem z 1933 r. jest niezwykle zbliżony stylistycznie do Piety Skotarka).