Muzeum Narodowe w Poznaniu

Opowieść o Moby Dicku zaczyna się we wczesnym dzieciństwie artysty, w połowie lat pięćdziesiątych. W cyrkowym namiocie przy Hali Mirowskiej prezentowano Goliata – wieloryba odłowionego u wybrzeży Norwegii, którego cielsko, naszprycowane formaliną, wożono po całej Polsce. W pamięci Bednarskiego do dziś został tylko straszliwy fetor, ciasny podest, ścisk w tłumie, zawroty głowy i mdłości. I lęk, by nie zgubić ojca, który przeciskał się przodem. A potem łapanie oddechu na świeżym powietrzu i wielkie rozczarowanie: tato, a gdzie wieloryb?
– Krzysztof M. Bednarski (żródło: https://kulturaliberalna.pl/2013/02/26/zmyslony-modernizm-totemiczny-rzezbiarskie-peregrynacje-krzysztofa-m-bednarskiego/)

Zastanowimy się, jak artysta de-komponuje i re-komponuje jedną i tę samą formę. Podejmiemy także analizę pojęcia formy otwartej.