Opis:

Francesco Sartorelli (1856-1939) malarstwem zajął się dość późno, bo w wieku trzydziestu dwóch lat. Wcześniej studiował medycynę, ale porzucił ją dla kariery flecisty, którą z kolei zaprzepaściły poważne problemy zdrowotne. Dopiero wtedy zaczął uczyć się malarstwa. Mógł sobie pozwolić na tak długie poszukiwania swojej życiowej drogi, ponieważ pochodził z zamożnej rodziny. Ojciec, radca prawny, łożył na jego utrzymanie.

Jego sztuka, odznaczająca się dobrym warsztatem, wrażliwością i lekkością w odbiorze, spodobała się krytykom. Malował pejzaże górskie, miejskie, wiejskie i nadmorskie. Jego prace były wystawiane na najważniejszych wystawach europejskich, gdzie szybko zdobyły uznanie. Dzięki marszandowi działającemu w Ameryce Południowej jego prace doceniono także na wystawach w Buenos Aires, Montevideo i Valparaiso.

Opis obrazu:

Dużych rozmiarów obraz znajdujący się w rogalińskiej galerii przyciąga wzrok majestatycznym pięknem jeziora i rozciągniętego za nim masywu górskiego. Potęga niewzruszonych gór i spokój jeziora namalowanych delikatnymi, pastelowymi barwami z ogromną wrażliwością na piękno i zmienność widoków górskich dają możliwość przeniesienia się choć na chwilę w to odległe, bezludne miejsce. Delikatne żółcienie, jasne zielenie, oranże i błękity złamane szarościami tworzą idealnie zharmonizowaną kolorystycznie kompozycję.

Tekst: Sylwia Korczak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.364.
http://www.artgate-cariplo.it/collezione…/page45d.do…, (dostęp: 20.06.21)