Opis:

Albert Dakin Gihon, (1866-1950) – pejzażysta amerykańskiego pochodzenia. Uczył się początkowo u Thomasa Eakinsa w Filadelfii, następnie wyjechał do Paryża do Académie Julian. Reprezentował Stany Zjednoczone na licznych Salonach Société Nationale des Beaux-Arts i Société des Artistes Français i na Wystawie Powszechnej. Był członkiem Société des Artistes Indéependant. Malował nastrojowe pejzaże w wieczornym oświetleniu.

Opis obrazu:

Ciemny, niemal czarno-biały obraz tchnie spokojem i ciszą, ale sprawia także dość ponure wrażenie. Środek obrazu zajmuje zadrzewiona wyspa. Tworzy wrażenie miejsca tajemniczego, niedostępnego, a także nieco groźnego i mrocznego. Cień ciemnych drzew odbija się w tafli wody, przez co większość kompozycji pochłania mrok późnego wieczoru. Do zapadnięcia zupełnych ciemności już nie pozostało wiele. Gdyby nie resztki błękitów i bieli wieczornych obłoków na niebie to można by uznać obraz za nokturn, czyli krajobraz nocny. Może do tego zachęcać także księżyc w nowiu, który pojawił się już nieśmiało na niebie ponad drzewami.

Artysta zaobserwował ostatni moment długiego, letniego dnia, kiedy zmierzch się wydłuża. Krajobraz jest zupełnie bezludny. Jedyne miejsca, po których być może za dnia spacerowali ludzie to polanki lądu za wyspą, których ciemna zieleń powoli ginie w mroku, który odbarwia rzeczywistość. Takie liryczne, pełne melancholii obrazy były charakterystyczne dla amerykańskiego malarza, Alberta Dakina Gihona, który skupiał się w obrazie na nastroju, którego poszukiwał przede wszystkim w naturze ukazanej w świetle późnego wieczoru.

Tekst: Sylwia Korczak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.189.