Opis:

Felix-Albert-Anthyme Aubert (1866-1940) francuski projektant, rysownik i malarz. Debiutował jako artysta zajmujący się sztuką zdobniczą, projektował tapety, tkaniny obiciowe, witraże, szkło czy porcelanę. Interesował się odnowieniem przemysłu koronczarskiego, sam projektował wzory koronek. Wystawiał na Salonach Société Nationale des Beaux-Arts w latach 18951923. W swych projektach wykazywał zamiłowanie do uproszczonej linii i klarowności motywu, odwoływał się do natury. Jego sztuka porównywana jest do dzieł Williama Morrisa i wpisuje się w późniejsze tendencje Art Nouveau.

Opis obrazu:

Dzieło utrzymane w odcieniach niebieskości jest niemal monochromatyczne. Wydaje się jakby delikatne błękity zlewały się w jedną powierzchnię. Przy dłuższym oglądzie wyróżnić można przenikające się cztery strefy. Prawy dolny róg obrazu zajmuje fragment plaży ukazany w odcieniach pastelowego brązu. Kolejną strefę tworzy pofalowana przestrzeń morza. Artysta światłocieniem zaznaczył nacierającą na brzeg podłużną falę. Ruch wody podkreślony jest drobnymi, podłużnymi pociągnięciami pędzla. Za nią rozciąga się spokojne lustro lazurowej wody, na której, w oddali, delikatnie zarysowane są żaglówki. Widok wieńczy niebo, podzielone na pasmo masywnych chmur, zza których, w centrum wyłania się słońce rozjaśniające górną, błękitną partię. Promienie słoneczne oddane są zimną, jasną barwą, docierają aż do szczytów fal przy pierwszym planie.

Pejzaż stanowiący niemal jednolitą powierzchnię jest subtelną impresją widoku morza jest jednym z najbardziej znanych obrazów artysty.

Tekst: Katarzyna Bartosiak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.7.