Opis:

Bernard-Léon Eymieu(1828-1907) malarz francuski. Naukę odbywał u Sauvageata i Roulleta. Swoje prace wystawiał na Salonie Société des Artistes Français, którego został również członkiem. W jego twórczości przeważają nastrojowe pejzaże ilustrujące wybrzeża Bretanii, ale także okolice rodzinnego miasta Saillans.

Opis obrazu:

Nokturn, którego nazwa pochodzi z łacińskiego słowa „nocturnus”- noc, inaczej nazwać można nocnym pejzażem. Aż do XIX wieku był to bardzo rzadko podejmowany przez artystów temat. Zmieniło się to wraz z pojawieniem się impresjonistów, którzy zainteresowani byli ulotnymi zjawiskami świetlnymi związanymi m.in. z różnymi porami dnia. Nokturny wymagały od pejzażystów malujących w plenerze nocnych obserwacji, pracy w ciemności, a także umiejętności dostrzegania niuansów kolorystycznych, jakie niesie ze sobą światło księżycowe. Nocą barwy tracą blask, przedmioty ostrość, a często także giną w mroku. Światło księżyca wydobywa zupełnie nową jakość z otoczenia.
Takie zjawisko możemy obserwować w „Nokturnie” francuskiego pejzażysty Bernarda-Leona Eymieu. Dominujące w obrazie zbocze pochłonięte jest przez szaro-grafitowy, matowy cień, w którym giną szczegóły. Trudno określić odległość góry od pierwszego planu ze względu na mrok jaki spowija całe wzniesienie. Ciemność ta może budzić niepokój i niepewność, a także zagubienie w nocnym, niewyraźnym krajobrazie. Jednak zza zbocza rozlewa się poświata księżyca rozjaśniająca nocne niebo, oświetlająca także ścieżkę i roślinność na pierwszym planie. Księżycowa łuna urozmaica krajobraz, ożywia go i czyni bardziej przyjaznym i dostępnym.
Tekst: Sylwia Korczak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.100.