Opis obrazu:

Wydłużony prostokąt obrazu podkreśla niewidoczny horyzont, ukryty za drzewami bezlistnego, zimowego sadu. Zza konarów prześwitują zabudowania domostw wiejskich. Szarości, biele i brązy ożywia pomarańcz zachodu słońca, którego pasmo płonie w tle kompozycji. Do pierwszoplanowego sadu dociera już powoli zmrok, rozmywający kontury pni drzew, nadający im lekkości i wrażenia nierealności. Błękitno-szary śnieg w sadzie nie leży na ziemi, jego niezwykle puszysta materia zdaje się unosić wokół drzew jak wieczorna mgła.
Tekst: Sylwia Korczak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.307.