Smutek Martin (zw. Henri-Martin), Henri-Jean-Guillaume (1860 - 1943)

Smutek

Opis:

Henri-Jean-Guillaume Martin (1860-1943) malarz francuski. W 1879 r. po zdobyciu Grand Prix École des Beaux-Arts w Tuluzie, przeniósł się na studia do École des Beaux-Arts w Paryżu. Zafascynowany Veronesem i innymi malarzami weneckimi w 1885 odbył podróż do Włoch, co wpłynęło na jego drogę artystyczną. Po powrocie przez lata wystawiał na francuskich Salonach. Inspirując się sztuką Gustava Moreau, Puvis de Chavannesa, Georgesa Seurata i Giovanniego Segatiniego wypracował własną technikę malarską zbliżoną do postimpresjonizmu. Przez pewien czas związany był z grupą symbolistów spod znaku Różokrzyżowców wystawiając na ich Salonie. Autor licznych malowideł w budynkach użyteczności publicznej Paryża, Tuluzy, Lyonu i Marsylii.

Opis obrazu:

Artysta ukazuje na płótnie portret młodej dziewczyny. Przedstawiona jest frontalnie, w ujęciu popiersiowym. Odziana w luźną bluzkę w odcieniach beżu. Wydaje się jakby opierała lewy łokieć na ramie obrazu. W geście zamyślenia podpiera głowę na dłoni. Modelka wzrok skierowany ma przed siebie, jakby wpatrując się w obserwatora. Na plecy i ramiona spływają jej gęste brązowe włosy. Tło stanowi las składający się z cienkich pni drzew.

Artysta używa wypracowanej przez siebie techniki bazującej na połączeniu dywizjonizmu i pointylizmu. Artysta nakłada plamy „czystych” kolorów, które łączą się oglądane z pewnej odległości. „Martin kreskuje i kropkuje, nakłada nieprzełamane błyszczące farby w postaci plam, tworzy pewnie rodzaj stylu mozaikowego, aby nadać obrazowi olejnemu działanie fresku. Ma to wiele wspólnego ze stylem, którym posługiwał się Segatini dla oddania migotania przejrzystego powietrza alpejskiego przy jednoczesnym utrzymaniu wyrazistej sylwetki postaci.”* By podkreślić rysy postaci używa światłocienia wyrażanego poprzez, jasne – na włosach i granatowe – na bluzce, plamy intensywnych kolorów. Dzieło ma tajemniczą aurę podkreśloną przez rozedrganą niemal kompozycję.
Tekst: Katarzyna Bartosiak
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.255.