Opis:

Henri-Jean-Guillaume Martin (1860-1943) malarz francuski. W 1879 r. po zdobyciu Grand Prix École des Beaux-Arts w Tuluzie, przeniósł się na studia do École des Beaux-Arts w Paryżu. Zafascynowany Veronesem i innymi malarzami weneckimi w 1885 odbył podróż do Włoch, co wpłynęło na jego drogę artystyczną. Po powrocie przez lata wystawiał na francuskich Salonach. Inspirując się sztuką Gustava Moreau, Puvis de Chavannesa, Georgesa Seurata i Giovanniego Segatiniego wypracował własną technikę malarską zbliżoną do postimpresjonizmu. Przez pewien czas związany był z grupą symbolistów spod znaku Różokrzyżowców wystawiając na ich Salonie. Autor licznych malowideł w budynkach użyteczności publicznej Paryża, Tuluzy, Lyonu i Marsylii.

Opis obrazu:

Na płótnie widoczny jest leśny krajobraz. Dzieło opiera się na wertykalnych liniach. Centralną stanowi tytułowy strumyk. Artysta nieregularnymi pociągnięciami pędzla oddaje lekko pofalowaną taflę wody. Ten zabieg wprowadza wrażenie ruchu do dzieła. W lustrze wody odbijają się plamy zielonych koron drzew porastających brzegi. Przy lewej krawędzi obrazu wyraźnie zarysowany jest brzeg, kolejnym wertykalnym elementem jest pień drzewa. Dzieło jest kolejnym przykładem autorskiej techniki artysty, który opiera się na niemal czystych barwach nakładanych drobnymi punktami. Kompozycja oglądana z pewnego oddalenia zaczyna się zlewać, tworząc wrażenie zamglenia i ulotności widoku.

Tekst: Katarzyna Bartosiak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.255.