Rewaloryzacja rezydencji

Zakłada on odtworzenie historycznych wnętrz korpusu głównego, w kształcie, jaki nadawali im kolejni właściciele, ze zmianami wprowadzanymi przez nich do 1939 roku. W programie uznano konieczność zachowania nawarstwień historycznych, będących wyrazem szacunku kolejnych pokoleń Raczyńskich dla dzieła antenatów, które decydują o indywidualności i niepowtarzalnej atmosferze pałacu. Znajdujemy w nim bowiem wystrój z różnych epok. Od supraport i kominka z czasów, kiedy budował go Kazimierz Raczyński, przez zrealizowaną w latach 80-tych XVIII w. przez jego zięcia Filipa klasycystyczną klatkę schodową o empirowej dekoracji wprowadzonej przez Edwarda na pocz. XIX w. 

Galeria antenatów i tzw. Gabinet Londyński w skrzydle pn., fot. D. Jarząb, T. Andrzejewski

« »

Dziełem tego ostatniego była też utworzona w sali balowej zbrojownia o neogotyckiej dekoracji. Wnętrze to wypełnione dawną bronią i pamiątkami narodowymi stało się pierwszą w Wielkopolsce, utrzymaną w duchu romantycznym izbą muzealną. 

Głęboka świadomość historycznej i artystycznej wartości rodowej siedziby zdecydowała o konserwatorskim charakterze remontu przeprowadzonego w końcu XIX w. przez Edwarda Aleksandra Raczyńskiego i jego żonę Różę z Potockich. Jedynie pozbawioną dekoracji wielką salę jadalną na piętrze przebudowano wówczas na neobarokową bibliotekę, której bogaty wystrój wraz z księgozbiorem został zniszczony w czasie ostatniej wojny.