Dziewczynka

Ignacy Pieńkowski ( 1877-1948) po studiach w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona i w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Teodora Axentowicza, Leona Wyczółkowskiego, kontynuował naukę w Monachium, Paryżu (Akadémie Julian) i Rzymie.

Po powrocie do Krakowa, związany był zarówno z tamtejszą Akademią, w której od 1918r. wykładał malarstwo, jak i środowiskiem warszawskiej „Chimery” i  tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. Pracę i udział w wystawach organizowanych przez lwowskie, krakowskie i poznańskie TPSP oraz TZSP w Warszawie przerywał artystycznymi podróżami do Francji, Włoch i Brazylii.

W swoich obrazach łączył postimpresjonistyczną technikę z warsztatową biegłością i specyficznym, nieco melancholijnym nastrojem. Obok malarstwa pejzażowego, rodzajowego i martwej natury, często przez niego podejmowanym tematem był portret.

Opis obrazu:

Dziewczynka przy oknie to jedna z jego najwcześniejszych prac, namalowana pod koniec studiów w Krakowie. Obrazuje nie tylko modne pod koniec wieku zainteresowanie folklorem, ale i wpływ malarstwa Leona Wyczółkowskiego, zafascynowanego wówczas problematyką światła i koloru bliską francuskiemu impresjonizmowi. Postać zadumanej dziewczynki zestawionej ze świetlistym tłem okna nie wolna jest też od symbolicznego podtekstu.

Tekst: Ewa Leszczyńska
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.294.