Lucien Hector Monod (1867-1957) był francuskim malarzem i litografem. Swoją twórczość wywodził z nurtu symbolizmu. Malował w stylistyce Art Nouveau oraz XVIII-wiecznego rokoka francuskiego. Studiował w Académie Julian w Paryżu*. Jego dzieła charakteryzują się uchwyceniem wyjątkowej kolorystyki, szczególnie partii zacienionych, wielogodzinnych obserwacji natury i efektownej dekoracyjności przedstawień. Monod dostrzegał i uwieczniał wyjątkowość oraz poetyckość otaczającej go codzienności, której piękna już nie zauważano. Był artystą popularnym, w celach zarobkowych często podporządkowującym tematykę dzieł gustom ogółu.
Opis obrazu:
Przez wieki inspiracją dla wielu artystów były mity i postacie mitologiczne. Były one pretekstem i sposobem na przedstawianie najrozmaitszych treści. Pod osłoną przedstawień mitycznych przemycano często treści o wydźwięku erotycznym. Tak jest też w kompozycji Flava Lucorias (Satyr i nimfa), która znajduje się w rogalińskiej galerii obrazów. Autorem przedstawienia jest Lucien Monod.
Bohaterami tej sceny, są tytułowi satyr i nimfa. Nimfy (po grecku nimfa oznacza ‘dziewczynę’) będąc istotami pomiędzy bogami i ludźmi, żyły bardzo długo, nie starzejąc się. Dzieliły się one na: najady – nimfy wodne, oready mieszkające w górach, lejmoniady – te które mieszkały na podmokłych łąkach, driady zamieszkujące lasy oraz hamadriady, które z kolei mieszkały w samych drzewach. Nimfy kojarzono ze wszystkim co miłe i delikatne. Satyrowie natomiast, to postacie o ciałach pół kozich, pół ludzkich, ze szpiczastą bródką, spiczastymi uszami i niejednokrotnie z rogami na głowie. Będąc pod wpływem niezwykłego uroku nimf, niejednokrotnie „po lasach zabawiali się” z nimi*.
Obraz, który oglądamy przedstawia satyra podglądającego z zarośli śpiącą nimfę, a znając naturę tych stworzeń, możemy się jedynie domyślać zamiarów podglądacza. Ta lekko erotyzująca tematyka oraz specyficzny koloryt jest charakterystyczny dla twórczości Luciena Monoda, a utrzymany w przedstawieniu klimat kojarzy nam się z francuskim rokokiem.
Tekst: Patrycja Hajder
Literatura:
*Jan Parandowski, Mitologia, Londyn 1992, s. 130-134.
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.277.
