(Paul) Albert Besnard (1849-1934) był jednym z najpopularniejszych malarzy francuskich i członkiem-założycielem Société Nationale des Beaux-Arts. Nauki pobierał w École des Beaux-Arts w Paryżu u Jeana Bremonda i Alexandre Cabanela. Malował portrety, akty, dekoracje ścienne, pejzaże. Jego twórczość portretowa sytuuje go pomiędzy akademizmem a impresjonizmem. Natomiast sukces przyniosły mu obrazy tworzone w nurcie koloryzmu, powstałe pod wpływem podróży do Algierii w 1892 r. i do Indii w 1910 r.*.
Opis obrazu:
Kobieta podpiera okoloną bujnymi, ciemnymi włosami głowę prawą ręką. Wsparła ją na przykrytym niebieską tkaniną blacie stołu. W tle widać połyskujący brzusiec stojącego w głębi wazonu. Z ramienia kobiety zsuwa się ramiączko białej bielizny. Wyraźnie zarysowując łuki linii szyi i odsłoniętego ramienia. Na twarzy modelki widoczny jest uśmiech. Oczy jej zwrócone są w prawą stronę. Przybrana przez nią poza sprawia wrażenie naturalnej. Zdaje się kokietować wszystkich ją oglądających.
Tytułowa niebieska draperia stanowi wyraźną dominantę kolorystyczną dzieła. Na jej tle odcina się linia zgiętej prawej ręki modelki. W kontraście z nią uwydatniona zostaje także biel koszulki i delikatny koloryt całego ciała kobiety. Jej obecność dodaje przedstawieniu intensywności, choć w rzeczywistości jest jedynie jednym z kilku elementów prezentowanej na stole martwej natury. Malarz wydobywa z tła tylko niezbędne dla koncepcji dzieła kontury przedmiotów, te nieistotne zamieniając w ciemną, unifikującą wnętrze barwną plamę. W tak zarysowaną przez układ wazonu, tkaniny i stołu spokojną kompozycję wdziera się jaśniejąca postać kobieca, skupiając na sobie całą uwagę widza.
Obraz Alberta Besnarda nim trafił do kolekcji Edwarda Aleksandra Raczyńskiego w 1900 roku, należał do marszanda Siegfrieda Binga*.
Tekst: Agnieszka Wajroch
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.28.
