Henri Thiérot (1863-1905) był malarzem francuskim. Tworzył zaledwie przez dziesięć lat, przede wszystkim pejzaże, portrety i sceny rodzajowe. Ukończył École des Beaux-Arts i Académie Julian w Paryżu. Uczył się u Henriego Levy’ego, Julesa Lefebvre’a oraz Henriego Bramtota. Odwiedził Belgię, Holandię i Bretanię. W schyłkowym okresie swojej twórczości stał się bardziej wrażliwy na pojawiające się w naturze efekty świetlne, które uwieczniał w swych pejzażach i scenach rodzajowych. Oddawał je za pomocą lekkiej, spokojnej, transparentnej wręcz faktury*.
Henri Thiérot zyskał uznanie jako malarz nagich kobiet kąpiących się w otoczeniu liściastych drzew, ogarniętych mrokiem lasów i rozległych łąk. W odróżnieniu od idealistycznych dzieł Ménarda, artysta skłania się raczej ku „akademickiemu naturalizmowi o lekkim zabarwieniu erotycznym”**.
Opis obrazu:
Podobna jest pora dnia, w której kąpiel uchwycono. Powoli nastaje zmierzch. W ostatnich promieniach zachodzącego słońca, z wielką ostrożnością, asekurując się rozpostartymi ramionami kobieta, drobnymi, powolnymi ruchami wchodzi do wody i stopniowo się w niej zanurza. Jest sama. Otaczające taflę wody drzewa rosną na tyle rzadko, iż swobodnie przepuszczają między swymi koronami znaczne ilości światła. Mieni się ono na brunatno-beżowo-błękitnej płaszczyźnie lustra wody. Odbija cienie drzew w postaci cienkich, pojedynczych, pionowych linii, przerywanych układem fal.
Na tle dominującej zielono-oliwkowej i brunatnej kolorystyki obrazu przedstawił artysta alabastrowe ciało nagiej kobiety***. W porównaniu z dziełem Ménarda, oddane zostało ono ze znacznie wierniejszą dbałością o szczegóły i anatomiczną poprawność. Jego obecność zdaje się wprowadzać wizualny dysonans, całkowicie zawłaszczając uwagę widza. Henri Thiérot nie jest już propagatorem arkadyjskiego, symbolicznego pejzażu, lecz naturalistą, wiernie naśladującym rzeczywistość.
Tekst: Agnieszka Wajroch
Literatura:
*Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M. Gołąb, A. Ławniczakowa, M. P. Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, nota biograficzna, s. 206,
**Ibidem, poz. kat. 407, s. 206-207,
