Mieszczka

Mieszczka
Weise, Robert (1870 - 1923)  
olej / płótno  
159 x 184  
1901  
Galeria Rogalińska Edwarda Aleksandra Raczyńskiego  
MNP FR 278 (d. Mo 1317)  
Fundacja im. Raczyńskich przy Muzeum Narodowym w Poznaniu  
Galeria Rogalińska Edwarda Aleksandra Raczyńskiego  
zakup  
Galeria Sztuki Europejskiej  


Robert Weise (1870 – 1923) studiował w Stuttgarcie, Dusseldorfie oraz w Paryżu. Przez lata podróżował po Europie szukając artystycznych inspiracji. Od 1914 – 1918 wykładał w Kunstschule w Weimarze. Był członkiem – założycielem monachijskiego stowarzyszenia artystów „Die Scholle”, w którym przenikały się wpływy Jugendstil, symbolizmu oraz naturalizmu. W swojej twórczości zajmował się głównie malarstwem portretowym, inspirując się impresjonizmem i twórczością Diego Velázqueza*.

Opis obrazu:

Obraz „Mieszczka” to jedno z najlepszych dzieł artysty. Przedstawia młodą kobietę w sielskim krajobrazie. Tytułowa mieszczka ukazana jest pełnopostaciowo, w ujęciu en trois quarts (w trzech czwartych). Odziana jest w sięgająca ziemi, czarną suknię z długimi rękawami. Z tyłu doczepiony ma drapowany, długi tren spięty broszką. Strój rozjaśnia biały żabot pod szyją. Głowę osłania kapelusz z dużym rondem ozdobiony dwoma drobnymi bukietami czerwonych kwiatów. Strój, w który odziana jest kobieta świadczy o jej miejskim pochodzeniu. Głowę zwrócona ma w kierunku widza. Uwagę przyciągają oczy, które wpatrzone w obserwatora zachęcają do spaceru. Postać ukazana jest w ruchu, jakby robiła krok. Podkreśla to trzymany w ręku rąbek sukni oraz  wystający spod niej czubek buta. Dynamizm wzmacnia powiew wiatru poruszający żabot. W prawej dłoni kobieta niesie bukiet polnych kwiatów. Prawdopodobnie zebranych w miejscu, w którym się znajduje. Tło stanowi rozciągająca się od dolnej krawędzi pola obrazowego łąka. Widoczne są na niej pojedyncze kwiaty oraz plamy spalonej słońcem trawy. W oddali ustawione są snopy siana. Dalej, rozciąga się pasmo drzew, spomiędzy których widoczne są zabudowania. Drugi plan zamyka pokryte zielenią wzniesienie. Górną część pola obrazowego zajmuje błękitne niebo z pojedynczymi chmurami, które wydają się płynąć pod wpływem wiatru.

Obraz utrzymany jest w stonowanych barwach z przewagą zieleni. Czarny strój wyodrębnia postać z tła nadając jej tym samym pierwszoplanowe znaczenie. Artysta poprzez postać kobiety na łące ukazuje sposób spędzania wolnego czasu w tym okresie.

Tekst: Katarzyna Bartosiak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.419.