Kazimierz Sichulski (1879-1943) ukończył krakowską Akademię Sztuk Pięknych. W 1904 r podróżował po Europie, zapoznając się z ówczesnymi prądami artystycznymi. W 1905 roku zawitał na Huculszczyznę, która stała się inspiracją dla jego twórczości. Przemierzając karpackie połoniny chętnie portretował tamtejszych górali. Zaowocowało to między innymi trzema prezentowanymi w Galerii wizerunkami, które są kolejnym odbiciem młodopolskiej fascynacji życiem prostego ludu. Rogalińskie portrety Starego i Młodego Hucuła oraz młodej Hucułki powstały podczas pierwszej wyprawy Sichulskiego na Huculszczyznę. Wystawione tuż po powrocie w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych wzbudziły zainteresowanie krytyki, ale i przewodniczącego Towarzystwa Edwarda Aleksandra Raczyńskiego, który nabył je do swojej Galerii*.
Opis obrazu:
Portrety zakomponowane są podobnie jak kadr fotograficzny - postacie odziane w tradycyjne stroje górali huculskich wypełniają niemal całe pole obrazowe. Tło, na którym są ukazane jest niewyraźne i rozmyte. Portrety przepełnione są intensywnymi kolorami, które łączą się ze sobą tworząc spójną całość. Artysta użył czystych barw, które zestawia ze stonowanymi elementami. Połączenie barwnych postaci z zielenią tła górskiej roślinności podkreśla ich pochodzenie i jedność z naturą, w której żyją. Kontury postaci są wyraźne, wypełniane plamami barw, co przypomina sposób komponowania witraży, które również wchodziły w zakres artystycznych działań artysty. Pole obrazowe wydaje się emanować światłem uwypuklającym postacie, które również poddane są zjawiskom świetlnym. Stylistka obrazów poprzez falisty kontur nawiązuje do obecnej w tym okresie secesji.
Portret „Młodego Hucuła” ukazuje krzepkiego mężczyznę w ujęciu en trois quatrs (w trzech czwartych) . Odziany jest w białą tradycyjną koszulę, na niej nałożony ma ozdobny keptar. Rysy na śniadej twarzy mężczyzny są wyraźnie zaznaczone. Różowym pastelem podkreślone są podkrążone oczy. Wzrok skupiony ma na obserwatorze bądź portreciście, wchodząc tym samym w relację z nimi. Kruczoczarne pofalowane włosy zaznaczone są granatem. Podobnie jak w poprzedni portrecie głowę nakrytą ma kapeluszem. Tłem dla postaci jest mocno rozmazana połać roślinności.
Tekst: Katarzyna Bartosiak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.366.
