André Dauchez (1870-1948) był malarzem francuskim. Studiował w Paryżu u swego przyszłego szwagra - Luciena Simona. Zafascynował się pod jego wpływem tematyką bretońską i wstąpił w szeregi „La Bande Noire”, w której działał u boku takich artystów jak: Edmond Aman-Jean, Émile-René Ménard, Charles Cottet czy Maurice Denis. Był członkiem Société Nationale des Beaux-Arts. W latach 90. XIX wieku tworzył grafiki, bardzo często w oparciu o swoje obrazy marynistyczne. Od 1922 do1932 roku był oficjalnym malarzem marynarki francuskiej*.
Opis obrazu:
Ponownie znajdujemy się w Bretanii, w regionie w północno-zachodniej Francji, położonym na Półwyspie Bretońskim, nad Oceanem Atlantyckim. Obraz powstały około 1897 roku stanowi pendant do dzieła André Daucheza zatytułowanego „Latarnie morskie”. Przedstawia dwa statki płynące rzeką Odet. Artysta skupił się na ukazaniu zakoli rzeki osłoniętych malowniczymi zboczami pagórków ozdobionych bujną, zieloną roślinnością. Ten fragment rzeki nazywany bywa „Les Vivre-Court”*.
Dwa żaglowce rozpoczynają swą podróż. W rozwinięte płótna dmie wiatr. Pokonują pierwsze kilometry meandrującej rzeki. Charakterystyczna linia brzegowa, piaszczyste nabrzeża i porastające zbocza drzewa nie pozostawiają wątpliwości, iż ponownie znajdujemy się w Bretanii. Błękit rzeki na pierwszym planie i biel rozpostartych żagli współgrają kolorystycznie z pokrytym kłębiastymi obłokami niebem. Pozwala to wysnuć analogię między poruszającymi się po sklepieniu chmurami, a przemieszczającymi się po przejrzystej tafli rzeki żaglowcami. Ruch jednych i drugich zależny jest od dmącego weń wiatru. Łączność dodatkowo podkreślona zostaje poprzez zduplikowanie nieboskłonu z górnej partii obrazu w jego odbiciu w lustrze wody.
Elementem kompozycyjnym kolorystycznie rozgraniczającym te dwie błękitne płaszczyzny staje się pokryta bujną roślinnością linia brzegowa. Uwagę zwracają namalowane zamaszystymi pociągnięciami pędzla zieleniejące się korony drzew, które na linii horyzontu praktycznie zlewają się w jednolity barwny pas.
Przedstawienia pierwszoplanowe skąpane zostają w ciepłym świetle. Trzy drewniane maszty ujętego od boku żaglowca idealnie wtapiają się w gęstwiny porastającego zbocza lasu. Podkreślają subtelnie nierozerwalną więź łączącą mieszkańców Bretanii z otaczającą ich przyrodą, pomiędzy której siłami umiejętnie nauczyli się manewrować.
Tekst: Agnieszka Wajroch
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.73.
