François-Joseph Guiguet (1860-1937) francuski malarz, rysownik i litograf. Nauki pobierał u pejzażysty Augusta Raviera, następnie u Michaela Dumasa w École des Beaux-Arts w Lyonie, a później w Paryżu u Aleksandre Cabanela, Puvis de Chavannesa, Paula Gaugina oraz Edouarda Degasa, z którym się zaprzyjaźnił. Przez lata wystawiał na paryskich Salonach. Często też przebywał w rodzinnym Corbelin pod Lyonem, gdzie miał drugą pracownię. Tam też inspirował się pracą rzemieślników w zakładzie stolarskim swojego ojca, którą wielokrotnie uwieczniał. W swojej twórczości zajmował się naturalistycznym malarstwem rodzajowym, następnie portretowym, z którego słynął. Cechą charakterystyczną jego dzieł była delikatność wyrazu i harmonijna kolorystyka*.
Opis obrazu:
Obraz ukazuje scenę dziejącą się wewnątrz zakładu stolarskiego. Na płótnie widoczni są trzej mężczyźni skupieni na swojej pracy przy obróbce drewna. Umiejscowieni są przy długich, wysuwających się z lewej krawędzi pola obrazowego stołach, każdy przy jednym. Na pierwszym planie rzuca się w oczy blat jednego ze stołów. Widoczne są na nim wióry i narzędzia. Poprzez takie umiejscowienie niemal przy dolnej krawędzi płótna i realistyczne oddanie, widz może poczuć, jakby znajdował się w warsztacie i z bliska przyglądał się scenie. Za stołem stoi mężczyzna przycinający piłą ręczną prostokątny blok drewna. Pracownik odziany jest w szarą, roboczą koszulę, na głowie ma czapkę. Na jego twarzy maluje się skupienie, zaznaczone ma zmarszczki podkreślające jego wiek. Podkreśla go również dłoń, która wyraźnie odcina się od trzymanego kawałka drewna. Jest oddana ze szczegółami, nosi na sobie ślady ciężkiej pracy. Mężczyzna na drugim planie obrabia opartą na blacie, trzymaną pod kątem listwę. Ukazany jest przy lewej krawędzi obrazu, jego ubranie utrzymane jest w odcieniach szarości. Trzeci z mężczyzn ukazany jest w głębi obrazu, przy trzecim stole. Trzyma w rękach młotek i dłuto. Odziany jest w białą koszulę i szarą kamizelkę. Jego postać ukazana jest mniej wyraźnie. Przeciwwagą do zdominowanej przez poziome linie stołów lewej części obrazu jest prawa część w której, na pierwszym planie widoczny jest stolik o wysokich nóżkach i oparte o parapet listwy. Na parapetach dwóch okien widoczne są szablony i pojemnik o różnych kształtach. Za plecami mężczyzn znajduje się oddany ze szczegółowością regał z przyborami i narzędziami stolarskimi.
Kompozycja dzieła opiera się na przeplatanych ze sobą liniach poziomych i pionowych, które tworzą zarówno stoły robocze, postacie, ale i kawałki drewna czy drobne pojemniki na parapecie. Nadaje to rytm dziełu i sprawia wrażenie porządku w nim panującego. Artysta poza oddaniem sceny skupia się także na oddaniu gry światła wpadającego przez okna przy prawej krawędzi obrazu. Widać jak pada na listwy oparte o parapet, oświetla regał z narzędziami czy rozjaśnia twarz mężczyzny na pierwszym planie, pozostawiając lewy górny róg obrazu w półmroku. Dzieło utrzymane jest w niemal monochromatycznej gamie barw tworzonej z brązów i szarości. Obraz jest studium pracy w stolarni. Artysta ze szczegółowością oddaje narzędzia i postacie stolarzy, ale także umiejętnie tworzy atmosferę skupienia i pracy panującą w warsztacie.
Tekst: Katarzyna Bartosiak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.135.
