Stefan Filipkiewicz (1879-1944) studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u m. in. Jana Stanisławskiego, którego był kontynuatorem. Wystawiał swoje obrazy w całej Europie i dostawał liczne nagrody. Zajmował się głównie malarstwem pejzażowym, w którym dominowały zimowe widoki Tatr i Podhala.
Opis obrazu:
Kraków widziany oczami Filipkiewicza jest blado-błękitny, wydaje się niemal nierealny, przypomina baśniową krainę. Jednak przedstawia prawdziwy widok ze wzgórza wawelskiego na wijącą się u jego stóp Wisłę przeciętą przez kratownicowy most Zwierzyniecki, zwany także Dębnickim. Był to most kolejowo-drogowy, który oddzielał miasto Kraków i wieś Zwierzyniec od wsi Dębniki. Zostały one włączone w obręb miasta Kraków w roku namalowania omawianego obrazu. Most zniszczyli wycofujący się w 1945 roku Niemcy. W tym samym miejscu stoi dziś nowy, wybudowany po wojnie. Po prawej stronie Wisły wznosi się Kopiec Kościuszki.
Artysta słynął z obrazów utrzymanych w zimnych, błękitno-białych barwach, na których wzgórza, góry i doliny tatrzańskie wyglądają niemal jak fantastyczne, bajkowe światy. Efekt ten Filipkiewicz uzyskiwał poprzez uproszczenia widoków, zdradzające japońskie wpływy, ale także poprzez idealnie wybrany kadr. W kompozycjach malarza odnajdziemy ciężkie, białe sosny wiszące nad zimnymi potokami, płynącymi przez czysty pejzaż, białe szczyty, zaśnieżone domki w oddali, a także doskonale zastosowaną perspektywę powietrzną. We wszechobecnej bieli odbija się mieniące się różnokolorowymi blaskami słońce. Artysta malował także obrazy wiosenne i letnie, w których feeria barw rozlewa się po łąkach pełnych ziół, kwiatów i traw. Filipkiewicz uznawany jest za kontynuatora myśli twórczej Jana Stanisławskiego.
Tekst: Sylwia Korczak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.113.
