O tajemniczym nastroju tego, pozbawionego sztafażu płótna decyduje rozświetlenie, utrzymanego w brunatno-zielonych barwach, lasu przymglonym, rozproszonym światłem.
Uzyskany w ten sposób efekt, podobnie jak w omówionym powyżej pejzażu, jest bliski francuskiemu malarstwu preimpresjonistycznemu, z którym mógł się zapoznać na często organizowanych w Monachium wystawach.
Sidorowicz, od 1873r. mieszkający w Monachium, a w pięć lat później ponownie w Wiedniu nie tracił kontaktu z krajem, wystawiając zarówno w lwowskim i krakowskim TPSP, jak i warszawskiej Zachęcie, czy Salonie Krywulta. Tam też prawdopodobnie E. Raczyński zakupił dwie omówione prace Sidorowicza, malowane w roku jego śmierci.
[dr E.Leszczyńska]
Zygmunt Sidorowicz (1846-1881) ukończył Politechnikę Lwowską i Akademię Wiedeńską. W 1873 wyjechał do Monachium, gdzie rok później zapisał się do Akademii. Dzielił pracownię m.in. z omawianym wcześniej Aleksandrem Kotsisem. Początkowo w swojej twórczości zajmował się portretami i kompozycjami figuralnymi. Jednak pod wpływem Kotsisa i sztuki monachijskiej zajął się malarstwem pejzażowym.*
Opis obrazu:
Pejzaż Sidorowicza ukazuje widok na skraj lasu i łąkę. Płótno wypełnia prawie całkowicie roślinność. Pierwszy plan pokryty jest zielenią trawy otoczonej drobną roślinnością przy dolnej krawędzi obrazu. Stanowi ona jakby granice dla widza, który staje się ukrytym obserwatorem. Prawą część pola obrazowego zajmują drobne brzozy, których tło stanowi zamglony widok oddalonego pejzażu. Prawy górny róg płótna wypełnia szaro błękitne niebo. Mocnym akcentem kolorystycznym w centrum płótna jest porzucony na trawie jasny, damski kapelusz z wpiętym kwiatem, błękitna parasolka, czarny cylinder i brązowy materiał, prawdopodobnie płaszcz. Sceneria i obecność tych przedmiotów, wprowadzają do obrazu warstwę anegdotyczną, zapraszając do domysłów na temat ich właścicieli. W obrazie dominują zielenie, od świeżych po ciemne, mieszane z brązami. Kolorystyka ta pozostaje w kręgu sosów monachijskich. Specyficzną nastrojowość tworzy zamglona kompozycja dzieła.
Tekst: Katarzyna Bartosiak
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M. Gołąb, A. Ławniczakowa, M. P. Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, nota biograficzna, s. 190.
