Michał Wywiórski (1861-1926) ukończył Politechnikę ryską, następnie studiował w Akademii monachijskiej w pracowniach Karla Rauppa, Nicolaosa Gysisa oraz Józefa Brandta i Alfreda Wierusza-Kowalskiego. Przez lata wielokrotnie wystawiał swoje prace zarówno w Polsce, jak i za granicą. W swojej twórczości zajmował się przede wszystkim malarstwem pejzażowym. Był członkiem wielu zespołów malujących panoramy, współpracując m. in. z Julianem Fałatem, Wojciechem Kossakiem czy Janem Stanisławskim. Wywiórski był jednym z wielu artystów, którzy odwiedzali gościnne progi Raczyńskich w Rogalinie. Przebywając tutaj w 1907r. namalował dwa obrazy ukazujące słynne rogalińskie dęby rosnące w parku krajobrazowym i na rozlewiskach nadwarciańskich. Są to prace z okresu aktywnej działalności Wywiórskiego w Poznaniu, uwieńczonej założeniem w stolicy Wielkopolski w 1909r. Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i Stowarzyszenia Artystów w Poznaniu.
Opis obrazu:
Obraz „Dęby na łąkach rogalińskich” przedstawia rozlewiska rzeki Warty charakterystyczne dla tych terenów. Pejzaż malowany jest z brzegu jednej z odnóg rzeki, która zajmuje prawie całą przestrzeń dolnej części obrazu i biegnie dalej w głąb bliżej jego lewej krawędzi. Tafla pokryta roślinnością wodną poddana jest grze promieni świetlnych. Artysta skupia uwagę na prawym brzegu wypełniając nim niemal całe płótno. Pierwszy plan ukazany jest wyraźnie. Wzrok widza przyciąga samotny dąb, który stanowi lekko przesunięte centrum obrazu. Jego wiekowość podkreślają liczne suche gałęzie w górnej partii pnia. Jednak plama zielonych liści świadczy o nadal istniejącej w nim sile witalnej. Tło stanowi pokryta zielenią łąka, na której widoczne są grupy jakby zamglonych, oddalonych drzew. Górną partię płótna zajmuje niebo w odcieniach szarości.
Tekst: Katarzyna Bartosiak, Ewa Leszczyńska
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M. Gołąb, A. Ławniczakowa, M. P. Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, nota biograficzna, s. 243.
