Żniwa w Bretanii

Żniwa w Bretanii
Pegot-Ogier, Jan Bertrand (1878 - 1915)  
olej / płótno  
75 x 56  
przed 1914  
Galeria Rogalińska Edwarda Aleksandra Raczyńskiego  
MNP FR 366  
Fundacja im. Raczyńskich przy Muzeum Narodowym w Poznaniu  
Galeria Rogalińska Edwarda Aleksandra Raczyńskiego  
zakup  
Galeria Sztuki Europejskiej  

Jan Bertrand Pegot-Ogier (1878 – 1915) francuski malarz, członek Société des Artistes Français. Regularnie wystawiał na krajowych Salonach. Inspirował się stylem Paula Gauguina. Łączono go również ze szkołą Pont-Aven, mimo iż formalnie do niej nie należał. Głównymi tematami w jego twórczości były sceny i pejzaże bretońskie*.

Opis obrazu:

Obraz „Żniwa w Bretanii” ukazuje scenę z życia codziennego ludności wiejskiej. Kompozycję można podzielić na trzy plany. Pierwszy zajmuje postać dziewczyny, ukazanej na tle ścierniska, która wypełnia niemal całą prawą część pola obrazowego. Ukazana jest z profilu, siedząc na skoszonej części pola. Odziana w białą koszulę i brązowy kaftan, na nim założony ma błękitny fartuch, który osłania jej nogi. Na głowie ma białą chustkę. Lekko przymkniętymi oczyma spogląda w kierunku lewego dolnego rogu obrazu. Na drugim planie, przy prawej krawędzi obrazu ukazany jest chłopak. Ułożony na ziemi, w skrócie perspektywicznym, twarzą do widza. Odziany jest w brązowy kaftan, podobnie jak dziewczyna na pierwszym planie. Na głowie ma słomkowy kapelusz, nogi ma bose. Jakby rozmarzony, głowę zwróconą ma w stronę dziewczyny, przyglądając się jej. Na trzecim planie, w lewej części obrazu widoczne są zarysy postaci przy pracy. Trzech mężczyzn oraz kobieta, odziani w białe koszule, zbierają zboże. Obraz zamyka pasmo rosnących na skraju pola drzew i widocznego między nimi błękitnego nieba.

Obraz malowany jest grubymi, pionowymi pociągnięciami pędzla, które nadają mu fakturę. Artysta używa zawężonej palety barw. Dominują ciepłe żółcienie, szarości i błękity. Przez to zestawienie kolorów można niemal poczuć ciepło letniego dnia. Użyta w dziele perspektywa powietrzna sprawia, iż wraz z oddaleniem przestrzeni od widza kontury widoku i postaci stają się coraz bardziej rozmyte. Tak też rysy twarzy dziewczyny na pierwszym planie są wyraźne, natomiast mężczyzny na planie drugim można tylko ujrzeć jako zarys. Mimo tytułu „Żniwa w Bretanii” można odnieść wrażenie, że głównym tematem dzieła jest rodząca się relacja między dwojgiem młodych ludzi.

Tekst: Katarzyna Bartosiak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.292.