René Auguste Seyssaud (1867-1952) malarz francuski. Ukończył École des Beaux-Arts w Marsylii, następnie pobierał nauki u Pierre'a Grivolasa w Avinionie. Od 1892 roku wystawiał swoje prace w galeriach Paryża. Zarówno dzieciństwo, jak i część dorosłego życia spędził mieszkając na wsi, która stała się jego inspiracją. Malował sceny z życia ludności wiejskiej, pejzaże, krajobrazy, martwe natury oraz kompozycje figuralne i marynistyczne. Poprzez mocno rozjaśnioną, odważną paletę braw uznawany jest za prekursora fowizmu*.
Opis obrazu:
Obraz „Żniwiarze w Lavande” ukazuje scenę prac na roli w prowansalskim krajobrazie. Dzieło podzielone jest według przekątnej biegnącej od prawej krawędzi pola obrazowego do lewego górnego rogu. Tworzy ją linia wzgórza, na tle którego ukazane są cztery postacie przy pracy. Schylone zbierają z pola łany zboża. Odziane są w białe koszule, na głowach mają chroniące je słomkowe kapelusze. Tłem dla nich jest wzgórze w odcieniach ciemnej zieleni i brązu. Usytuowanie rolników powtarza jego kształt, poruszają się w górę, w kierunku lewej krawędzi obrazu. Lewa część pierwszego planu pokryta jest nieskoszonym jeszcze zbożem. Prawa natomiast ukazuje ziemię spaloną ostrym prowansalskim słońcem. Prawy górny róg pola obrazowego zajmuje przestrzeń morza zlewająca się niemal z ukazanym w intensywnych niebieskościach niebem.
Artysta tworząc „Żniwiarzy w Lavande” skupia się na aspekcie kolorystycznym. Używa kontrastujących ze sobą zestawień – oddana w odcieniach ochry ziemia z prześwietlonym, niemal złotym zbożem, które przenikają szaroniebieskie plamy cienia. Białe koszule postaci kontrastują z ciemną zielenią wzgórza. Widok zróżnicowany jest również sposobem nakładania farby. Artysta poprzez grube, pionowe pociągnięcie pędzla zaznacza zboże. Przeciwieństwem jest gładka powierzchnia wzgórza na drugim planie, czy niemal jednolite lustro wody. W dziele użyta jest perspektywa powietrzna, artysta na pierwszym planie umieścił jasne łany zboża, najdalszy element krajobrazu – morze, ukazane jest w lazurowo-błękitnych odcieniach. Obraz jest uchwyconym kadrem z codzienności pracy w polu.
Tekst: Katarzyna Bartosiak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.365.
