Opis:

Do swojej kolekcji Edward Aleksander Raczyński nabył jedenaście obrazów impresjonistów i postimpresjonistów belgijskich. Dlaczego zdecydował się na tak dużą grupę dzieł artystów tej narodowości? Gdyby prześledzić kolekcjonerskie wybory Edwarda Aleksandra zauważymy, że pejzaże i sceny rodzajowe są popularnym motywem pojawiających się w rogalińskiej Galerii. Nie dziwi więc zakup przyjemnych dla oka, utrzymanych w jasnej, słonecznej kolorystce płócien. Możliwe też, iż zakup spowodowany był poprzednio nabytymi dziełami Podkowińskiego i Pankiewicza utrzymanymi w tym samym nurcie. Możliwa jest też inna geneza powiększenia kolekcji o tę grupę. Analizując wybór kolekcjonera warto zwrócić uwagę na sytuację historyczną zarówno w Polsce jak i w Belgii. Pod koniec XIX wieku Polska znajduje się pod zaborami, natomiast Belgia odbudowuje swoją państwowość po niedawnym odzyskaniu niepodległości. Zgromadzone przez Raczyńskiego belgijskie obrazy są odzwierciedleniem przywróconej wolności. Podobnie jak przodkowie Edward Aleksander chciał przypominać rodakom o potrzebie walki z zaborcami. Myślę, że umieszczenie tych dzieł w otwartej dla każdego Galerii przy Pałacu w Rogalinie miało rozgrzać serca i dać nadzieję na odzyskanie niepodległości.

Emile Claus (1849-1924) uznawany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli nurtu impresjonizmu, zwanego luminizmem. Podczas podróży do Hiszpanii i Maroka Claus zachwycił się światłem, a zwłaszcza zjawiskiem rozpraszania się światła w naturze. Wychwycone tam zależności przeniósł do swojej twórczości tworząc dzieła będące studiami światła i koloru. Claus wypracował też własną technikę bazującą na puentylizmie. Czym jest puentylizm? To technika malarska polegająca na tworzeniu kompozycji poprzez nakładanie na płótno farby w postaci drobnych punktów czystych kolorów. W zależności od odległości widza od płótna plamy barwne rozmywały się lub zlewały w całość ukazując obraz.

Opis obrazu:

„Dziewczyna do sianożęcia” jest dziełem ukazującym codzienną pracę chłopów. Wpisuje się w nurt chłopomanii, tak też popularnej w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. Pierwszy plan zajmuje postać dziewczyny, która staje się uosobieniem pracującego ludu. Ukazana jest z profilu, obie dłonie wyeksponowane są na trzonie grabi ułożonych na jej lewym ramieniu. Tłem dla portretu jest otwarta przestrzeń pola usiana stogami siana.

Tekst: Katarzyna Bartosiak
Literatura:
Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.60.
por. M. Nawara, „Malarze belgijscy z kolekcji Edwarda hr. Raczyńskiego.” w: „Studia Muzealne”, 2013, t. XIX.