Pieczęć majestatowa
Pieczęć woskowa na sznurze jedwabnym, częściowo uszkodzona,
o średnica ok. 9 cm,
znajduje się przy dokumencie dla klasztoru w Żukowie,
spisanego w Świeciu 15 sierpnia 1295 roku;
dokument jest w zasobach Archiwum Diecezji Pelplińskiej.
/nr inw. Klasztor Żukowo 1/
Data królewskiej koronacji Przemysła 26 czerwca 1295 roku, jest tym momentem dziejowym, w którym narodził się herb państwa – Orzeł Biały. Jego materialnym świadectwem jest pieczęć majestatowa króla.
Na jej awersie wyobrażono tronującego, ukoronowanego Przemysła, trzymającego w jednej ręce jabłko zwieńczone krzyżem, w drugiej berło. Towarzyszy mu paradny hełm rycerski.
Na rewersie umieszczono trójkątną tarczę z wizerunkiem orła z uniesioną ku słońcu głową, którą zdobi królewska korona. To dumny i zwycięski Orzeł Biały (aquila alba), który stał się trwałym znakiem majestatu Królestwa Polskiego i symbolem tożsamości narodowej Polaków.
Awers:
+ S[IGILLUM] PREMISLII DEI GRACIA REGIS POLONORVM ET DVCIS POMORANIE
Pieczęć Przemysła z Bożej łaski króla Polaków i księcia Pomorza
Rewers:
+ REDDIDIT IPSE DEVS VICTRICIA SIGNA POLONIS
Sam Wszechmocny Bóg przywrócił Polakom zwycięskie znaki
Pieczęć była znakiem osobistym władcy, nadającym wiarygodność opatrzonym nią dokumentom. W sferze znaczenia odnosiła się zarówno do osoby monarchy, jak i podległego mu terytorium oraz charakteru sprawowanej przez niego władzy, o czym informuje legenda awersu i rewersu.
Od tego momentu Orzeł Biały stał się trwałym znakiem majestatu Królestwa Polskiego i symbolem tożsamości narodowej Polaków.